بررسی وضعیت مشارکت اجتماعی شهروندان در نواحی منطقه ۵ شهر تهران

مقدمه و هدف پژوهش: یکی از الزامات زندگی شهرنشینی در عصر حاضر دخالت دادن شهروندان در سرنوشت رفتار شهری می باشد، برنامه ریزی و گسترش زمینه های لازم جهت مشارکت شهروندان در اداره امور شهری حرکت از زندگی فردی به سوی زندگی جمعی شهروندی است. در اصل حضور فعال شهروندان در مدیریت امور محلی می باشد از طرفی یکی از مولفه های توسعه یافتگی و پایداری در هر جامعه انسانی مبتنی است بر همبستگی، تشریک مساعی، همیاری و در اصل مشارکت در امور زندگی اجتماعی می باشد. هدف: هدف از این  مقاله بررسی وضعیت مشارکت اجتماعی  شهری در سطح تحلیل نواحی و میزان توسعه یافتگی نواحی منطقه 5 شهر تهران می باشد روش: این پژوهش با روش اسنادی و پیمایشی انجام شده است، جامعه آماری جمعیت 20 سال به بالای منطقه 5 تهران است که با نمونه گیری خوشه ای متناسب با حجم، تعداد 500 نفر در سطح نواحی هشت گانه منطقه مورد مطالعه انتخاب شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد، مشارکت غیر رسمی همیارانه با بالاترین میانگین 2/5 در بین ابعاد مشارکت قرار دارد و مشارکت رسمی با پایین ترین میانگین2 در بین ابعاد مشارکت قرار دارد و همچنین مشارکت غیررسمی مذهبی با میانگین 8/4 و مشارکت غیر رسمی خیریه ای با میانگین 74/4 در رتبه های بعدی قرار دارد. نتیجه گیری:نواحی توسعه یافته تر از میزان مشارکت رسمی و مشارکت های غیر رسمی همیارانه  بیشتری برخوردارند و به گونه معناداری مشارکت غیر رسمی مذهبی کمتری دارند و مشارکت های غیر رسمی خیریه ای، در همه نواحی به صورت یکسان بوده و تفاوت معناداری نداشت.